Yarin ayni ucakla geldigim gibi ait oldugum yere dönuyorum. Valizimi son kez kontrol edip birsey unutmadigima emin olmak istiyorum; hayalkirikligi (evet), bosluk (evet), caaresizlik (evet) geriye kalan ask kirintilar (evet)... Hic birsey unutmamissim. Tamamdir. Hadi bakalim dönelim isvecimize. Dönelim de su geri kalan 1.5 seneyi kazasiz belasiz bitirelim bakalim. Hayatta bazi seyler istedigin gibi olmuyormus. Bunu cok iyi ögrendim. Vazgecilmezlerim var diyordum, ama hayat bazen seni öyle bir vaz gectirir ki, seni öyle yari yolda birakir ki hayretle zaman zaman ne kadar aciz oldugunu anlamis oluyorsun. Sabahin körunde ailemin yanina aglayarak kacan ben degilim, de baskasiymis gibi. Sevip de sevdiklerime sahip cikamiyan kisi ben degilmissim gibi. Elimden baska birsey gelmedigini anlayip yenildigimi kabul etmek zorunda kalan ben degil de baskasiymis gibi... Ben aslinda hic bitmesini istememistim. Ama ask kirintisi ile doymaktansa... gerisini siz biliyorsunuz zaten. Hadi beraber bagira bagira icimizde ki yükü atalim. Hadi sabaha kadar icip bos bos konusalim. Dans edelim, dusup tekrar kalkalim. Kusalim. Biraz daha icelim. Deli gibi seviselim. Herseyi bir an icin bos verip icimizden ne geliyorsa onu yapalim.
Ben coktan yolumu cizdim. Ne isteyip ne istemedigimi cok iyi biliyorum. Dusmeden yoluma devam edicem. Ne olursa olsun hayat devam ediyor. Etmek zorunda zaten. Kaybetmeyi sevmem, ama kaybetmeden kazanmanin zevkini anliyamazsin ya... Hic birsey icin pisman degilim. Iyiki onu tanidim, iyiki bagzi seyler yasandi. Iyiki sevgiyi, aski bana hatirlatan kisi o oldu. Maalesef sartlar bizi yendi ama en azindan icimde "keske söyle ya da böyle yapsaydim" gibi dusunceler olmuyacak. Cunku ikimiz de elimizden gelen herseyi yaptik.
Umarim baska sartlarda tekrar karsilasiriz. Önumuzde asamiyacagimiz engeller olmayinca tekrar göz göze gelip "ee askim, nerde kalmistik?" diyip biraktigimiz yerden devam ederiz.
Seni hic unutmam, unutamam. Iyiki vardin.
Keske.......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar